تپه قادر آباد کشفرود

سالها پیش، در بسیاری از دهات درون کشور نیازی به دادگاه و دادگستری نبود، تا تعیین مجازات کنند. در آن زمان که عشایر ایرانی به تازگی یکجانشینی اختیار کرده بودند، خداوند در جامعه رسوخ داشت و بر آن فرمانروا بود. خواست او کافی بود تا بدکاران را به کیفر برساند.

قدمت تپه تاریخی قادرآباد را به ششصد هزار سال پیش تخمین زده اند. قهرمان روستائیان چوپانی بود که با کمک سگ وفادارش از گله گوسفندان در برابر راهزنان دفاع میکرد. او برای این دفاع از سنگ های تراشیده شده و چوب و نیزه کمک میگرفت.

در آن زمان، دام ربایی یا پس گرفتن دام ها مفهومی جنگی بود که برایش تدارکات جنگی می دیدند. پیروزی شامل بردن ماده گاوها و محاصره زنان، و بچه ها بود. محاصره نبرد، پیروزی، آشفتگی و شادمانی مفاهیمی آشنا برای چوپانان قهرمان تپه قادر آباد بودند.

جنگل و بازی چوپانها در میان آن، در امتداد کشفرود بود. عده ای به کشاورزی مشغول بودند و عده ای ماهی های بزرگ قدر اژدها شکار میکردند. آنها با قایق هایی قدر کشتی روی رود سوار میشدند و مسافتی طولانی تا آرامگاه فردوسی کنونی طی میکردند.

حکیم ابولقاسم فردوسی، بسیاری از داستانهای خود را برمبنای آبرسانی به بعد از آرامگاه تا پل خاتون، مرز افغانستان کنونی سروده است:

چنان اژدها

چوپانان پس از بازی، وقتی منظره های صید ماهی پدیدار میشد، با قایق های کنار خشکی، ماسه هایی که خرچنگها بر رویش میدویدند، بوی ماهی های خشک شده را که استشمام میکردند، شاهد حضور انواع پرندگان بالای صید میشدند: مرغابی، اردک، لک لک و چکاوک و سایر پرنده ها. آخرین پرنده ای که حضور پیدا میکرد، جغد بود. غذای جغد با سایر پرنده ها متفاوت بود. او به شکار موش ها در تاریکی و زیر نور ماه میرفت.

به مرور زمان که مسیر کشفرود به سان اژدهایی در حرکت به سمت پایین تر رفت، تپه متروکه شد و خالی از صید و ماهی گشت. پرنده ای آنجا پر نمیزد، جز جغد شب و خفاش های سرشب. این شد که داستان آن سینه به سینه تا زمان فردوسی در شاهنامه نقل شد و از آن پس جغدی نماد تپه قادر آباد شد. این جغد را به صورت نمادین، در یکی از باغ های آرامگاه فردوسی درست کرده اند و بالای تنه یکی از درختان چنار باغ گذاشته اند:

این جغد هنوز هم هست و باید کمی دنبالش بگردین.

آدرس: شهر باستانی توس، آرامگاه فردوسی، درخت چنار

____________

Many years ago, in many villages in the country, there was no need for courts or justice to determine punishment. At that time, when Iranian nomads had just settled down, God was in control of society and ruled over it. His will was enough to punish the wicked.

The historical hill of Qaderabad has been estimated to be six hundred thousand years old. The hero of the villagers was a shepherd who, with the help of his faithful dog, defended his flock of sheep against bandits. He used carved stones, sticks, and spears to help him in this defense.

At that time, cattle kidnapping or the recovery of livestock was a concept of war for which they made war preparations. Victory consisted of taking the cows and surrounding the women and children. The siege of battle, victory, chaos, and joy were familiar concepts for the heroic shepherds of Qaderabad hill.

The forest and the shepherds' games in the middle of it were along the Kashfrud. Some were engaged in agriculture and some were hunting large fish as big as dragons. They would ride on the river in boats as big as ships and travel a long distance to the current Ferdowsi tomb.

Hakim Abul Qasem Ferdowsi composed many of his stories based on the water supply from the tomb to Pul-e Khatoon, the current border of Afghanistan:

Like a Dragon

After playing, when the scenery of fishing appeared, the shepherds would see the boats on the shore, the sands on which crabs ran, and the smell of dried fish, and they would witness the presence of various birds on the catch: ducks, geese, storks, larks and other birds. The last bird to appear was an owl. The owl's food was different from other birds. It would hunt mice in the dark and under the moonlight.

Over time, as the path of the Kashfarud River moved downward like a dragon, the hill became abandoned and devoid of fishing and fish. No birds flew there, except for the night owl and the bats at dusk. This story was passed down from generation to generation until the time of Ferdowsi, and since then, an owl has become the symbol of Qader Abad Hill. This owl has been symbolically created in one of the gardens of Ferdowsi's tomb and placed on top of the trunk of one of the Plantine trees in the garden.

This owl is still there and you have to look for it a little.

Address: Plantine Tree, Ferdowsi Tomb of Tus city, Mashhad, Iran