علی شیر خدا، شاه عرب و شیخ نخودکی

کشفرود، ریزرود مهم زیاد داره که در طول همه فصل های سال خروشان باشه. از آن جمله به ریزرودهای روستای نخودک (ایثارگران فعلی) و خین عرب اشاره میکنم.

نخودک و خین عرب رو به دلیل موقعیت اجتماعی مسبوق به سابقه ای که داشته باهم می آوریم. حتی الآن هم که ارتباطات اینترنت فراگیر نشده، بسیاری این دو را باهم معرفی میکنند.

چند روز پیش داشتم از جای حرم رد میشدم که یه آقایی کارت طب سنتی رو با دو نام همراه هم داد به من. به سایر زائرین و مسافران میداد، به من هم داد. یکی از نام ها حاج آقا عرب بود و دیگری الآن یادم نیست. یاد نخودکی و یار همراه او در خین عرب افتادم.

خین عرب در زمان های قدیم، تا اواسط دهه چهل شمسی و بلکه الآن، شهرت جهانی داشته، و آن را مدیون پزشکان حاذقی چون شیخ نخودکی بوده است.

تا اواسط دهه چهل و حتی دهه هفتاد شمسی، مناطق نخودک و خین عرب سرشار آب و آبادانی بوده است. قلعه نخودک شهرت داشت و رود خروشان خین عرب، مردم را یاد اروند رود می انداخت. در آن مناطق شغل اغلب مردم کشاورزی بوده است. بیش از هفتاد درصد مردم ایران تا همین چند سال پیش که شهرها چنین زرق و برق و امکاناتی به رخ نمیکشیدند، کشاورزی بوده است.

نام اصلی شیخ نخودکی، شیخ حسنعلی مقدادی اصفهانی بوده است. مردم او را به سبب مداوایی که میکرده است میشناختند. نقل است که او کیمیاگری (بیوشیمی و فراتر از آن) هم میکرده است و در آن زبانزد بوده است. شخصی که در خین عرب همکار بوده است را نیز مردم با شاه عرب (علی، شیر خدا) میشناختند.

 این ها، نه تنها به طبابت مشغول بودند، بلکه تبلیغ هم میکردند. از آنجا که طب شیمیایی در آن زمان سر بوده و رسانه دست طب سنتی ایران نبوده است، با نام خود و با نام روستا، تبلیغ طبابت و امامت را میکردند.

آنها که مداوا میشدند و آنها که نیازمند بودند، دست شیخ نخودکی را واسط خیر میدانستند و به او مراجعه میکردند. مردم پس از بستری شدن شیخ نخودکی در بیمارستان منتصریه، جای باغ ملی مشهد نزدیک بود نظم آنجا را به هم بزنند که وی از آنجا میرود. در همان زمان ها هم رحلت میکند و مقبره او در بست شیخ طوسی حرم امام رضا تا سالها پس از وفات محل زیارت او میشود. هنوز که هنوزه زائران بسیاری در جستجوی مقبره شیخ نخودکی به بست شیخ طوسی می آیند تا او را زیارت کنند.

شیخ نخودکی تا زمانی که زنده بود رونق کشاورزی و پزشکی سنتی در ایران بود. روستای نخودک و خین عرب، هر دو به واسطه حضور این اطبا تا همین دهه هفتاد شمسی رونق کشاورزی خود را حفظ کرده بودند.

__

Kashafrud has many important tributaries that are flowing throughout the year. Among them, I would like to mention the tributaries of the village of Nakhodk (currently Izagaran) and Khin Arab.
We bring Nakhodk and Khin-e-Arab together because of their historical social status. Even now, when internet connections are not widespread, many people introduce the two together.
A few days ago, I was passing by the shrine when a gentleman gave me a traditional medicine card with two names attached to it. He gave it to other pilgrims and travelers, and he gave it to me too. One of the names was Hajj Agha Arab and I don’t remember the other now. I remembered Nakhodki and his companion in Khin Arab.
Khin Arab was world famous in ancient times, until the mid-1960s and even now, and it owes it to skilled doctors like Sheikh Nakhodki.
Until the mid-1960s and even the 2000, the Nakhodk and Khin Arab areas were rich in water and prosperity. The Nakhodak Castle was famous, and the roaring Khin Arab River reminded people of the Arvand River. In those areas, most people's jobs were agriculture. More than seventy percent of the people of Iran were farmers until a few years ago, when cities did not boast such splendor and facilities.
Sheikh Nakhodaki's real name was Sheikh Hassan Ali Muqaddadi Isfahani. People knew him for the healing he practiced. It is said that he also practiced alchemy (biochemistry and beyond) and was famous for it. People also knew the person who worked in Khin Arab like the king of Arab (Ali, the Lion of God).
They were not only engaged in medicine, but also preached. Since chemical medicine was the mainstay at that time and the media was not available to traditional Iranian medicine, they preached medicine and Imamate (leadership) under their own names and the names of the villages.
Those who were being treated and those who were in need considered Sheikh Nukhodaki's hand as a means of good and would turn to him. After Sheikh Nukhodaki was hospitalized in the Montaseriyeh Hospital, the place where the National Garden of Mashhad was located, people were about to disrupt the order of the place where he was leaving. At the same time, he passed away and his tomb in the Sheikh Tusi Bast, the shrine of Imam Reza, became a place of pilgrimage for many years after his death. Even today, many pilgrims in search of Sheikh Nukhodaki's tomb come to Sheikh Tusi Bast to visit him.
Sheikh Nukhodaki was a prosperous farmer and traditional medicine in Iran while he was alive. The villages of Nukhodak and Khin Arab, both of which had maintained their agricultural prosperity due to the presence of these doctors until the 2000s.

آزادسازی سواحل شهید جمهور رئیسی

از جمله اقدامات مهم شهید رئیسی بعد از رسیدن به ریاست جمهوری، رسیدگی کامل به تمام رودها و دریاهای کشور بود. تلاش ایشان مثال زدنی و بی بدیل بود. شهید رئیسی هنگام افتتاح سد در مرز ایران و آذربایجان شهید میشود. او پس از رسیدن به ریاست جمهوری، با اینکه وعده نداده بود، شروع به تبلیغ درباره زیبایی های ممکن و گردشگری رودخانه ها کرد. این تبلیغ برای تمام رودها بود: رود ارس، رود اترک، کشفرود، زاینده رود، و کارون به عنوان 5 رود مهم ایران در اولویت شهید رئیسی قرار گرفتند. کافیست یک جستجو بزنید "کشفرود 1401"، "ارس 1401"، "اترک 1401" و غیره. با یک جستجوی ساده میبینید که اگر دولتی بخواهد کاری انجام دهد همان دستگاه که در کنار رودخانه "کال" و "فاضلاب" می نشاند، رود را با زیبایی هایش منحصر به فرد میبیند!

اردک رودخانه به پنجابی:

Among the important measures taken by Shahid Raisi after becoming president was to fully address all the rivers and seas of the country. His efforts were exemplary and unparalleled. Shahid Raisi was martyred while inaugurating the dam on the border of Iran and Azerbaijan. After becoming president, although he had not made any promises, he started to advertise about the possible beauties of rivers. This advertisement was for all rivers: Aras River, Atrak River, Kashfarud, Zayandeh Rud, and Karun were prioritized by Shahid Raisi as the 5 most important rivers of Iran. Just do a search for "Kashfarud 1401", "Aras 1401", "Atrak 1401", etc. With a simple search, you will see that if a government wants to do something, the same apparatus that installs "Kal" and "Fazalab" rivers will see the river as unique with its beauties!

River Duck in Punjabi:

ਵਿਸ਼ਵ ਬੱਤਖ ਦਿਵਸ
ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਪਹਾੜੀ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸੁੰਦਰ ਬਗਲੇ ਨੂੰ ਦੇਖਣਾ, ਗਿੱਲੀਆਂ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਬੱਤਖਾਂ, ਅਤੇ ਪੀਲੇ ਪਤਝੜ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਖੇਡਣ ਵਾਲੀ ਲੂੰਬੜੀ; ਇਹ ਕਸ਼ਫ਼ ਨਦੀ ਦੇ ਬੇਸਿਨ ਦੇ ਗਿੱਲੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਕਈ ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਦੌਰੇ ਦੌਰਾਨ ਸਾਨੂੰ ਜੋ ਦੇਖਣ ਦਾ ਆਨੰਦ ਆਇਆ, ਉਸਦਾ ਸਾਰ ਹੈ। ਹਰ ਸਾਲ, ਖੁਰਾਸਾਨ ਰਜ਼ਾਵੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਜਲਜੀ, ਨੇੜੇ-ਜਲਜੀ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨੀ ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ ਗਣਨਾ 1 ਜਨਵਰੀ ਤੋਂ 20 ਫਰਵਰੀ ਤੱਕ ਜਾਰੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਸੰਗਠਨ ਦੇ ਅੰਕੜਿਆਂ ਅਨੁਸਾਰ, ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ, ਖੁਰਾਸਾਨ ਰਜ਼ਾਵੀ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੰਛੀਆਂ ਦੀਆਂ 40 ਕਿਸਮਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੁੱਲ ਗਿਣਤੀ 15,700 ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਆਬਾਦੀ ਹਰੇ ਸਿਰ ਵਾਲੀ ਬੱਤਖ ਦੀ ਸੀ।
ਇੱਕ ਬਾਜ਼ ਸ਼ਰੀਤੀ ਪਾਵਰ ਪਲਾਂਟ ਦੇ ਉੱਪਰ ਉੱਡਦਾ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਪੂਰਾ ਨਾਮ ਸਟੈੱਪ ਈਗਲ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਜੋ, ਪੰਛੀ ਨਿਗਰਾਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਅਲੋਪ ਹੋਣ ਦੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਇਹ ਦੇਖਣਾ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਹੈ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਸਮਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਲਾਲ-ਚਿੱਕ ਵਾਲੇ ਮੈਗਪਾਈ ਨਾਲ ਲੜ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਾਂ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਦੂਰ ਲਿਜਾਣ ਲਈ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਪਰ ਇਸ ਬਾਜ਼ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਮਾਡਲ ਫਾਰਮ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਬੁੱਚੜਖਾਨੇ, ਅਤੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਪੰਛੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬੁੱਚੜਖਾਨੇ ਦੀਆਂ ਲਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਥੋੜ੍ਹਾ ਅੱਗੇ ਜਾ ਕੇ, ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਪੰਛੀ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਜਿਹਾ ਪੰਛੀ ਜਿਸਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਾਸੀ ਸਾਰਾ ਸਾਲ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਉਂਗਲੀ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਬਾਜ਼ ਹੈ। ਪਰ ਨਕੀਬੀ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਨਾਮ ਸਰਗੇਪੇ ਪਾਲੈਂਡ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਸੂਬੇ ਦਾ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਬਾਜ਼ ਬਾਜ਼ ਨਾਲੋਂ ਛੋਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ: ਗੂੜ੍ਹਾ, ਹਲਕਾ ਅਤੇ ਭੌਰ।
ਬੱਤਖਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਸ ਖੇਤਰ ਉਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੋਂ ਬੱਤਖਾਂ ਪ੍ਰਵਾਸ ਕਰਨ, ਖੁਆਉਣ, ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਜਾਂ ਸਾਥੀ ਕਰਨ ਲਈ ਲੰਘਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਦੀਆਂ, ਝੀਲਾਂ, ਗਿੱਲੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ, ਦਲਦਲਾਂ, ਜਾਂ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕਿਨਾਰੇ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੋ ਬੱਤਖਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਢੁਕਵੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬੱਤਖਾਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖਾਸ ਪ੍ਰਵਾਸ ਰੂਟਾਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਹ ਰੂਟ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਆਕਰਸ਼ਕ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੌਸਮ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ, ਭੋਜਨ ਸਰੋਤ ਅਤੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਰਸਤਿਆਂ 'ਤੇ, ਬੱਤਖਾਂ ਅਕਸਰ ਵੱਡੇ ਸਮੂਹਾਂ ਜਾਂ ਛੋਟੇ ਝੁੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਲ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਮਿਆਂ 'ਤੇ ਪ੍ਰਜਨਨ ਜਾਂ ਭੋਜਨ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਢੁਕਵੇਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਵਾਸ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।
ਇਹ ਥਾਵਾਂ ਬੱਤਖਾਂ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਅਤੇ ਅਧਿਐਨ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੰਛੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਬੱਤਖਾਂ ਕਿੱਥੋਂ ਲੰਘਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਹ ਜਾਣਨਾ ਖੋਜਕਰਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸੰਭਾਲਵਾਦੀਆਂ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਦੀ ਬਿਹਤਰ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ, ਜੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਬੱਤਖਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖ਼ਤਰਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਬੱਤਖ ਦਿਵਸ ਇੱਕ ਖਾਸ ਦਿਨ ਹੈ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵ ਕੈਲੰਡਰ 'ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਅਦਭੁਤ ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਸਨਮਾਨ ਲਈ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਬੱਤਖਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁਦਰਤੀ ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਬਾਰੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ। ਬੱਤਖਾਂ, ਜਲ-ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਜਲ-ਪੰਛੀਆਂ ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਕੀੜਿਆਂ ਦੀ ਆਬਾਦੀ, ਜਲ-ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੰਤੁਲਨ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਵਿਸ਼ਵ ਡੱਕ ਦਿਵਸ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਵਿਦਿਅਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ, ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨੀਆਂ ਅਤੇ ਸਮਾਗਮਾਂ ਨਾਲ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦਿਨ ਕੁਦਰਤ ਪ੍ਰੇਮੀਆਂ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਕਾਰਕੁਨਾਂ ਨੂੰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ ਦਰਪੇਸ਼ ਚੁਣੌਤੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਾਣੀ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ, ਨਿਵਾਸ ਸਥਾਨਾਂ ਦਾ ਵਿਨਾਸ਼ ਅਤੇ ਜਲਵਾਯੂ ਪਰਿਵਰਤਨ, ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਜਾਣਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦਿਨ ਨੂੰ ਬੱਤਖਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਜਲ-ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਫੰਡ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਜਾਂ ਸੰਭਾਲ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਨ ਦੇ ਮੌਕੇ ਵਜੋਂ ਵੀ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਦਿਨ ਗਿੱਲੀਆਂ ਥਾਵਾਂ, ਝੀਲਾਂ ਅਤੇ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਦੌਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਬੱਤਖਾਂ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਲੋਕ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਨੇੜਿਓਂ ਦੇਖ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਵਹਾਰ ਅਤੇ ਜ਼ਰੂਰਤਾਂ ਬਾਰੇ ਜਾਣ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿੱਥੇ ਬੱਤਖਾਂ ਪਰਵਾਸ ਕਰਕੇ ਲੰਘਦੀਆਂ ਹਨ, ਇਹ ਦਿਨ ਜੈਵ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਬਾਰੇ ਜਨਤਕ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਜਸ਼ਨ ਅਤੇ ਵਿਦਿਅਕ ਵਰਕਸ਼ਾਪਾਂ ਆਯੋਜਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਵਿਸ਼ਵ ਬੱਤਖ ਦਿਵਸ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਜਸ਼ਨ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਦਿਨ ਹੈ, ਸਗੋਂ ਇਹਨਾਂ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਅਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਵਾਤਾਵਰਣ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖਣ ਲਈ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਅਤੇ ਕਾਰਵਾਈ ਦਾ ਸਮਾਂ ਵੀ ਹੈ।