کبوترهای کشفرود - حرم ضامن آهو

دیروز بعد از کلی برنامه ریزی بالاخره فنچ ها رو بردم مغازه پرنده فروشی. قبلا چند باری به پرنده فروشی های میدان توحید (شهید رئیسی فعلی) سر زده بودم و آن رو مثل کف دست بلد بودم. یکی از خیابان هایش مشابه خیابان ناکترن کتاب هری پاتر بود و کلی با آن خاطره داشتیم.

گفتم اگر پرنده فروشی های میدان هفت خان سرو کاری با این فنچ ها نداشتن میبرمشون جای میدان توحید. حالا فاصله ما با میدان هفت خان 4 کیلومتره و بدون ماشین اصلا نمیشه رفت، مخصوصا که اتوبوس و تاکسی متری و ایستگاه دوچرخه هم نداره:

فکرش رو بکنید میدان توحید جایی نزدیک کوهسنگیه با کلی مترو، تاکسی و اتوبوس. قبلا که اونجا ساکن بودیم، پیاده تا میدان توحید میرفتیم. بعدازظهر رو هم انتخاب میکردیم که حتما بازار باز باشه.

گفتم اگر تو بازار میدان هفت خان که کلا دو سه تا پرنده فروشی بیشتر نداره، موردی برام پیدا نشد، میرم میدان توحید. همین طور هم شد.

پرنده ها رو که تا کنون سابقه مسافرت تا چهار کیلومتر تو ماشین رو نداشتن گذاشتیم صندلی عقب و راه افتادیم. اینا که همون اول بال بال میزدن، هر چند وقت یکبار چشم تو چشم میشدن با من که ازم بپرسن قضیه چیه.

کلا فنچ تو دسته طوطی ها قرار داره و خیلی بازی رو دوست داره. سریع با اطرافیانش دوست میشه و ارتباط برقرار میکنه.

منم با چشم هام جوابش رو نمیدادم. دیگه کم کم داشتن از ارتباط گیری باهام مایوس میشدن. خیلی هم هوا گرم و آلوده بود و ظرف آبشون رو پر کرده بودم که بخورند. تو اون تکون تکون ماشین، فقط اگر میتونستن یه آبی میخوردن.

صاحب پرنده فروشی میدان هفت خان، خودش نبود. گفت سیزده ساله که کارش پرنده فروشیه و هر دو فنچم نر هستن. قیمت جفتی هم داد که صد و پنجاه میشد.

بعد از این مغازه و یکی دیگه که فقط مرغ و خروس میفروخت و آن یکی هم بسته بود، از سمت بلوار توس راهی مرکز شهر مشهد، یعنی میدان توحید شدیم.

ما که هدفمون مرکز شهر بود باید همون هفت خان میزدیم بزرگراه که توقف تویش نیست و سریع تر برسیم، ولی از این سر هفت خان دنبال دور برگردون نگشتیمو مستقیم رفتیم. خیابان توس یه خیابان بسیار بزرگه که هر ده خیابان فرعی یک بلوار میشه. ده تای اول از سمت هفت خان مال روستاهای اکبرآباد و کاظم آباد و تابلو که زده نشون میده اینجا روستا بوده، با اینکه الآن بخشی از شهر مشهده.

تابلوهای باغون آباد و روستای زرکش رو رد کردیم و پشت یه چند تا چراغ قرمز ایستادیم. به جز اون، هرکسی کاری داشت همون جلو می ایستاد و سرعت گیر ما شده بود.

از هفت خان رسیدیم به توس 90. اونجا تصمیم گرفتیم که با کمک نقشه بزنیم بزرگراه. توس 54، از سمت خادم الشریعه به بزرگراه راه پیدا کردیم. این فنچ ها فقط یه جاهایی که صدای بوق ماشین ها رو میشنیدن و یه چهار تا درخت از پشت پنجره میدیدن فقط یه صدایی میکردن. یکی از چراغ قرمزها بقدری هوا آلوده شده بود که من فقط یه شکلاتی بالا انداختم این آلودگی ها خورده بشه و تو گلو نمونه.

یک ساعتی از مسیر مانده بود که من فقط داشتم فکر میکردم این همه راه داریم تا میدان توحید میریم کاش کسی باشه این ها رو برداره و ببره.

در طول مسیر، با اینکه کلی روستا رو طی کردیم خبری از پرنده و پرنده فروشی نبود. کلی آپاراتی و تعمیرات خودرو و تعویض روغن بود فقط. کال زرکش هم یک خشکرود از کشفرود رو نشون میداد که معلوم بود زمانی رودخانه خروشانی بوده.

به بزرگراه که رسیدیم سرعتمون بالا رفت. بالاخره، بعد از دو ساعت طی مسیر به میدان توحید رسیدیم.

از میدان توحید تا حرم امام رضا راهی نیست. پیاده شدیم و دو سه مغازه ای که جوان بودند و مرغ و پرنده رو مثل روسری و کاسه بشقاب میدیدن رد کردم تا رسیدم به مغازه ای که صاحب مغازه داشت. صاحب مغازه خودش پرنده ها رو برداشت و خوب دقت کرد که برای قفسشون سنجاق گذاشتیم تا باهاش بازی کنند و یک جا هم براشون کاهو گذاشتیم که تنوع باشه و کلی خوشحال راضی دو تا فنچم رو که نر هم بودن برداشت که نگهشون داره.

ماشین رو سرو ته کردیم و از جای ایستگاه دوم پرنده های ضامن آهوی حرم امام رضا رد شدیم و با قفس خالی برگشتیم میدان هفت خان:

ساعت یازده صبح با ماشین راه افتاده بودیم سمت میدان توحید. ساعت دوازده و نیم آنجا بودیم. این فنچ ها فقط یک جا که توقف خوبی داشتیم یه دونه ارزنی خوردن، وگرنه تو ماشین و گرما داشتن هلاک میشدن.

یه جایی میخوندم که پرنده های وحشی و شکاری مثل جغد رو نمیشه تو قفس نگهداری کرد. هشت متر مربع فقط برای بال زدنش نیاز داره و مثل طوطی و مرغ عشق یه پرنده کوچک نیست که فقط پلت مرغ، دانه و ارزن بخوره. حالا کی این رو نوشته بود؟ همونکه دستگاه جوجه کشی رو به پرنده فروشی ها میفروشه. با دستگاه هر پرنده ای رو تکثیر میکنن، ولی نگهداریش یه علمه که هر کسی نداره.

من داشتم تو نقشه جای کشفرود دنبال سایت پرنده نگری میگشتم، ولی با این اوضاع شاید بهتر باشه اول تعداد پرنده فروشی های منطقه رو بالا ببرند. وقتی تنوع پرنده فروشی و بازار پرنده فروش ها باشه، بالاخره بین چند تا مغازه، یکی پیدا میشه که صاحب مغازه باشه و سود کوتاه مدتش در شرایط مختلف تحت تاثیر نرخ ارز قرار نگیره. الآن همین میدان هفت خان پرنده فروشی داشت، و اتفاقا خیلی هم نزدیک با رودخانه و سایت پرنده نگری بود، ولی خبری از دانش بازاری سه چهار تا پرنده فروشی نبود، چه برسه به خود سایت پرنده نگری که یه چند تا طبیعت گرد در حد دانشمند میخوان بایستند پرنده ای کنار نهر آب آبی بخوره و عکسش رو بگیرن!

_______________

Yesterday, after a lot of planning, I finally took the finches to the bird shop. I had visited the bird shops in Tohid Square (now Shahid Raisi Square) a few times before and I knew it like the back of my hand. One of its streets was similar to Nocturne Street in the Harry Potter book, and we had a lot of memories with it.
I said that if the bird shops in Haft Khan Square didn't have anything to do with these finches, I would take them to Tohid Square. Now, the distance between us and Haft Khan Square is 4 kilometers and it's impossible to go there without a car, especially since there are no buses, taxis, or bicycle stations:
Think about it, Tohid Square is a place near KohSangi with lots of metro, taxis, and buses. When we lived there before, we used to walk to Tohid Square. We also chose the afternoon so that the market would be open.
I said that if I couldn't find anything in the Haft Khan Square market, which doesn't have more than two or three bird shops, I would go to Tohid Square. And that's what happened.
We put the birds, who had never traveled more than four kilometers before, in the back seat of the car and set off. They, who were fluttering around at first, would occasionally look at me to ask what was going on.
Finches are generally in the parrot family and love to play. They quickly make friends and communicate with those around them.
I didn't answer them with my eyes. They were gradually getting discouraged from communicating with me. The air was very hot and polluted, and I had filled their water bowls for them to drink. In that shaking of the car, they would only drink water if they could.
The owner of the bird shop in Haft Khan Square was not himself. He said that he had been selling birds for thirteen years and that both of my finches were males. He also gave a price for a pair, which was one hundred and fifty.
After this shop and another one that only sold chickens and roosters, which was also closed, we headed towards the center of Mashhad, namely Tohid Square, from Toos Boulevard.
Since our goal was the city center, we should have taken Haft Khan, a highway that does not have a stop and would have been faster, but we didn’t look for a turnoff at Haft Khan and went straight. Toos Street is a very large street with every ten side streets becoming a boulevard. The first ten from Haft Khan belong to the villages of Akbarabad and Kazemabad, and the sign on it shows that this was a village, even though it is now part of Mashhad city.
We passed the signs for Baghunabad and Zarkesh village and stopped behind a few red lights. Except for that, everyone who had something to do stopped right in front and we were caught speeding.
From Haft Khan, we reached Toos 90. There we decided to use a map to find the highway. We got to Toos 54 from Khadem Al-Shari’a. These finches only made a sound when they heard the sound of car horns and saw a few trees through the window. One of the red lights was so polluted that I just threw up a chocolate bar to get the pollution and sample it down my throat.
There was an hour left on the route and I was just thinking that we have a long way to go to Tohid Square, I wish someone would pick these up and take them away.
Along the way, although we passed through the whole village, there was no sign of birds or bird sellers. There were just a lot of apparatus and car repairs and oil changes. The Zarkesh road also showed a dry riverbed from Kashfrud, which apparently was once a raging river.
When we reached the highway, we picked up speed. Finally, after two hours on the road, we reached Tohid Square.
There is no road from Tohid Square to the Imam Reza Shrine. We got off and passed two or three shops where young people saw chickens and birds like scarves and bowls and plates until we reached the shop owned by the shop owner. The shop owner himself picked up the birds and made sure to put pins in their cages so they could play with them and put lettuce in one place for them to have variety and he happily picked up two of my finch, both of which were males, to keep them.
We turned the car upside down and passed the second stop of the birds that guard the deer of Imam Reza Shrine and returned with the empty cage to Haft Khan Square:
We had set off by car at eleven in the morning towards Tohid Square. We were there at twelve thirty. These finches only had one good stop to eat a grain of millet, otherwise they would have perished in the car and the heat.
I read somewhere that wild and game birds like owls cannot be kept in cages. They need eight square meters just for their wings to flap their wings and, like parrots and lovebirds, they are not small birds that only eat chicken pellets, seeds and millet. Now, who wrote this? The one who sells incubators to bird shops. They can reproduce any bird with a machine, but keeping it is a skill that not everyone has.
I was looking for a bird watching site on the map of Kashfarud, but with this situation, it might be better to increase the number of bird shops in the area first. When there is a variety of bird shops and bird sellers' markets, eventually, among several shops, there will be one who owns the shop and whose short-term profit will not be affected by the exchange rate in different situations. Now, Haft Khan Square itself had a bird shop, and it happened to be very close to the river and the bird watching site, but there was no news of the market knowledge of three or four bird shops, let alone the bird watching site itself, where a few nature lovers, as scientists, want to stop and watch a bird drink water by the stream and take a picture of it!