رودخانه کشف و نه کال کشف

بچه که بودیم خیابان رازی یک جایی پشت مغازه‌ها و واحدهای مسکونی داشت که بهش می‌گفتن کال.
ما می‌دونستیم که اونجا نباید بریم، یه جایی بود گود بود.
پشتشم مغازه‌هایی که بود مثلاً آپاراتی و جوشکاری و اینجور مغازه‌ها که دکوراسیون خاصی لازم نداشتن.
این خیابان رازی که میگم دقیقاً وسط شهره یعنی اون طرفش میشه بیمارستان و این طرفش میشه خیابون چمران و دانشگاه. یعنی یک جای باصفایی که فضای سرسبز وسیعی در بیمارستان و در دانشگاه اطراف داره.
گذشت و می‌رفتیم و برمی‌گشتیم و کاری به اون کال نداشتیم
چند سال گذشت و دیدیم اونجا رو پوشوندن یک پارکی به اسم پارک چمران درست کردن و این پارک در فلان تاریخ تأسیس شد.
هر موقع از اونجا رد می‌شدیم یه وقت می‌دیدی که زیر پامون انگار یه فضای وسیعی به رودخونه فصلی اختصاص دادند. بعداً من نگاه کردم به کال میگن خشکرود. یعنی اینکه خشک خشک طغیان می‌کنه.
در خاطرات دور این کالی که اسمش الان خشکروده در واقعیت رودخانه خروشانی بوده. سرچشمه کجاست؟ بعضی وقتا هم سوپاپو اگه خواستن یه وقت باز کنن اونجا کالی هست.
گذشت و گذشت تا رسیدیم به خشکرودی کشفرود.
از ما اصرار که اینجا کلی پرنده‌های عجیب غریب میاد، اینجا آبادانی داره، اینجا باید جاری باشه، اینجا کانال آبرسانی نیست، از شهرداری و کارخانه‌ها و هتل‌ها و غیره انکار که اینجا خشکروده ما باید کالش کنیم.
نمونه مقاومت یک رودخانه برای اینکه کانال آبرسانی نشه رودخانه جاری زاینده. دسترسی به رسانه ملی داشتند و امکانات بیشتری در اختیار داشتند کشاورزیشون از کشاورزی ما قوی‌تر بود و بالاخره تونستند هر چند یکبار آبش رو جاری کنند.
اما ما اینجا شاهد خشک شدن ماهی ها با رودخانه هستیم. یکمم که صدامون در میاد یه پروپاگاندایی تو رسانه‌ها درست می‌کنند میگن براتون کار کردیم. میگردی تو اینترنت کلی حریم و بستر رودهای دیگه رو میبینی، ولی این در مورد کشفرود صادق نیست. انگار حریمی نداره، و همون خشکرود لیاقتشه!
 همین که کار نمی‌کنند هم معنیش اینه که اینجا رودخانه‌ای جاری نمیشه. تلاش‌های ما بی‌خود
کلی عکس است از  پلهای رودخانه که ما دقیقاً نمی‌دونیم از کدوم نقطه گرفتن.
فقط یک آرم خبرگزاری هست یک نام عکاس. تو کدوم نقشه ما این پل رو پیدا کنیم؟
این پل‌ها که امروز نیستن، این پل‌ها معلومه سال‌هاست گذاشته‌اند.
 زیادیمونه که این پل‌ها همینطوریه
عکس نگاه کنید:

پیچک گذاشتم، وضعش خیلی از این خراب‌تره. می‌دونم این پل روی یکی از نقاط کشفروده. نمی‌دونم دقیقاً این کدوم یکی از پل‌های بی‌نام کشفروده.

جستجو می‌کنم پل فردوسی. خروجی میاد بهترین پل فردوسی که دیدین پل فردوسی زاینده روده.
اینم از پل فردوسی بلوار شاهنامه.

_____________________________

The Kashf River, Not the Kal Kashf River
When we were kids, there was a secret street behind the shops and residential units called Kal.
We knew we shouldn't go there, it was a place that was deep.
Behind me were shops like apparatus and welding shops and shops like that that didn't need any special decoration.
This secret street I'm talking about is right in the middle of the city, meaning that on the other side is the hospital and on the other side is Chamran Street and the university. That is, a clean place that has a large green space in the hospital and the university around it.
We passed by and went and came back and we had nothing to do with that Kal.
A few years passed and we saw that they were covering it up and creating a park called Chamran Park and this park was established on a certain date.
Every time we passed by there, you would see that under our feet, it seemed like they had allocated a large space for a seasonal river. Later, I looked at Kal, they call it Khoshkroud. It means that the dry river overflows.
In distant memories, this Kali, which is now called Khoshkrude, was actually a roaring river. Where is the source? Sometimes, even if they want to open a valve, there is Kali there.
We passed and passed until we reached Khoshkrude, the Kashfrude.
We insisted that all sorts of strange birds come here, that there is development here, that there should be water here, that there is no water supply channel, we denied that the municipality, factories, hotels, etc., that we should drain this Khoshkrude.
An example of a river's resistance to not becoming a water supply channel is the flowing river Zayandeh. They had access to the national media and had more facilities, their agriculture was stronger than agriculture, and finally they were able to make its water flow a few times.
But here we are witnessing the drying up of fish with the river. As soon as Saddam Hussein comes out, they make propaganda in the media, saying that we worked for you.
The fact that they are not working also means that there is no river flowing here. Our efforts are in vain.
There are a bunch of photos of river bridges that we don't know exactly from which point they were taken.
There is only an agency logo and a photographer's name. On which map can we find this bridge?
These bridges are not there today, these bridges have obviously been there for years.
There are many of us who think these bridges are like this
Look at the photo
I put an ivy, the condition is much worse than this. I know this bridge was discovered at one of the points. I don't know exactly which one of the nameless bridges was discovered.
I search for Ferdowsi Bridge. The exit is the best Ferdowsi Bridge you have ever seen, Ferdowsi Zayandeh Rud's Bridge.
This is from Ferdowsi Bridge on Shahnameh Boulevard.

رود همیشه جاری کشفرود

رودخانه کشفرود با پیچ و خم‌های خود از گلبهار و چناران عبور کرده و یکی از شاخه‌های فرعی هریرود به شمار می‌آید. سد دوستی بر روی هریرود ساخته شده و مرز میان ایران و ترکمنستان را تشکیل می‌دهد. زمانی که کشفرود به هریرود می‌ریزد، فاضلاب‌های خانگی به آن وارد شده و باعث خشک شدن زمین‌های کشاورزی می‌شود.

امروزه در طول مسیر کشفرود، می‌توان به نقاط گردشگری مختلفی اشاره کرد. به عنوان مثال، در نزدیکی باغ جنگلی وکیل‌آباد، منطقه پرنده‌نگری و پارک مینیاتوری قرار دارد. همچنین، هنگام عبور این رود از شاندیز، به پارک جنگلی می‌رسد که منظره‌ای دل‌انگیز از دریاچه‌ای کوچک را به نمایش می‌گذارد.

هنگامی که کشفرود از نزدیکی آرامگاه فردوسی می‌گذرد، پلی به نام پل فردوسی ساخته شده است که از نظر معماری یکی از خلاقانه‌ترین ساختارهای منطقه به شمار می‌رود. این رودخانه همچنین از مناطقی چون کال زرکش و روستاهایی نظیر منزل‌آباد عبور کرده و به سمت شرق حرکت می‌کند تا در نهایت به هریرود و سد دوستی برسد.
مناطق تفریحی کشفرود  
در طول مسیر کشفرود، مکان‌های تفریحی زیادی وجود دارند که این رودخانه به آن‌ها حیات بخشیده است. از جمله این مکان‌ها می‌توان به دریاچه سوران، باغ جنگلی وکیل‌آباد، پل شاهنامه فردوسی، کال زرکش و سدهای مختلفی مانند سد دوستی و سد کارده اشاره کرد.

کشفرود؛ فراتر از یک کانال آبرسانی  
کشفرود تنها یک کانال آبرسانی نیست. به دلیل حضور بی‌شمار آبزی در اطراف آن، این رودخانه به مسیری حیاتی تبدیل شده است. متاسفانه، نباید شاهد خشک شدن آن در فصل‌های خاص باشیم. این رودخانه باید همیشه جاری باشد. گردشگرانی که به شاهنامه فردوسی می‌آیند، همیشه از خشک شدن این رودخانه متعجب می‌شوند و با تعجب می‌پرسند: «آیا رودخانه‌ای که همیشه جاری بوده، می‌تواند خشک شود؟!» متاسفانه، ۹۷ درصد از این رودخانه که در شاهنامه فردوسی توصیف شده، خشک است.
این تغییرات و دست‌اندازی‌ها به اکوسیستم، منجر به نابودی میلیاردها موجود زنده‌ای شده که حیاتشان به این رودخانه وابسته است و این خسارت جبران‌ناپذیر است. طبق مصوبه شورای عالی آب، حقابه تالاب‌ها و نیازهای زیست‌محیطی رودخانه‌ها باید پس از تأمین  در اولویت قرار گیرد، اما در سال‌های اخیر با سوءمدیریت و بی‌توجهی، تخصیص برای کشاورزی تامین نمیشود.

وضعیت کنونی  

وضعیت کنونی مانند یک تئاتر غم‌انگیز از روستایی است که مردانش دیگر برای تشییع شهدا باقی نمانده‌اند. بعد از هشت سال از بازگشتم به شاهنامه فردوسی، نه تنها مشکلات حل نشده‌اند، بلکه مسائل جدیدی مانند ناترازی انرژی نیز به آنها اضافه شده است. مشکلات استان رضوی روز به روز بیشتر می‌شود و این نگرانی‌ها برای آینده استان به یک معضل تبدیل شده است. اگر بار سنگینی بر دوشمان است، باید آن را به دوش بکشیم، اما در عین حال باید صورتمان را با سیلی سرخ کنیم و ادامه دهیم.

__________________

The Kashfrud River, with its windings and bends, passes through Golbahar and Chenaran and is considered one of the tributaries of the Harirud. The Dosti Dam was built on the Harirud and forms the border between Iran and Turkmenistan. When the Kashfrud flows into the Harirud, domestic sewage enters it and causes agricultural lands to dry up.

Today, various tourist spots can be mentioned along the Kashfrud route. For example, near the Vakilabad Forest Garden, there is a birdwatching area and a miniature park. Also, when the river passes through Shandiz, it reaches a forest park that offers a charming view of a small lake.

When the Kashfrud passes near the Ferdowsi Mausoleum, a bridge called the Ferdowsi Bridge has been built, which is considered one of the most creative structures in the region in terms of architecture. The river also passes through areas such as Kal Zarkesh and villages such as Manzl Abad and moves eastward to finally reach Harirud and the Dosti Dam.

Kashfarud Recreational Areas
Along the Kashfarud route, there are many recreational places that the river has given life to. These places include Sooran Lake, Vakil Abad Forest Garden, Ferdowsi Shahnameh Bridge, Kal Zarkesh, and various dams such as Dosti Dam and Kardeh Dam.

Kashfarud; More than a Water Supply Channel
Kashfarud is not just a water supply canal. Due to the presence of countless aquatic animals around it, this river has become a vital route. Unfortunately, we should not witness it drying up in certain seasons. This river should always be flowing. Tourists who come to Ferdowsi Shahnameh are always surprised by the drying up of this river and ask in surprise: "Can a river that has always flowed dry up?!" Unfortunately, 97% of this river, described in Ferdowsi’s Shahnameh, is dry.

These changes and encroachments on the ecosystem have led to the destruction of billions of living beings whose lives depend on this river, and this damage is irreparable. According to the resolution of the Supreme Water Council, the rights of wetlands and the environmental needs of rivers should be prioritized after supply, but in recent years, due to mismanagement and neglect, the allocation for agriculture has not been met.

Current situation
The current situation is like a tragic theater of a village whose men no longer remain to bury the martyrs. After eight years since I returned to Ferdowsi’s Shahnameh, not only have the problems not been solved, but new issues such as energy imbalance have also been added to them. The problems of Razavi Province are increasing day by day, and these concerns have become a dilemma for the future of the province. If there is a heavy burden on our shoulders, we must bear it, but at the same time we must slap our faces and move on.